|
|
سلام همسفرا
در عجب این دنیا و رسم زندگی ما آدمیان .....
سخت همدیگر رو می پذیریم اما به آسانی فراموش می کنیم ...
همسفرا کجایین ؟ تو چه حالی هستین ؟ تا حالا فکر کردین اونی که صندلی کناریت بود الان حالش چطوره ؟
نه ... میدونم اولین کلمه ای که ما یاد گرفتیم مشکلات زندگی هست که تکرار می کنیم . حتی خود من ؟؟؟
همسفرا لحظه های زیادی کنار هم گذروندیم ، خندیدیم حتی به کوچکترین چیز اما از ته دلمون، گریه کردیم و اشک ریختیم و ما هم شدیم خاطره ... دیدید ، دوباره رسیدیم به رسم دنیا که تکرار می شه و تکرار ....
دوستان ... دلتنگم برای اون خنده و گریه ها و اشک ها ...
اتوبوس هشتیا و شهدا تنها جایی هست که میتونی حرف بزنی بدون اینکه بهت خرده بگیرن ....
بدجور دلم هوای زیارت عاشوراهایی کرده که حرف زیادی داشتن اما بدون تجملات ......................
برام دعا کنید ، شاید آروم بشم .................. و ممنون
خدا می داند اگر پیام شهدا و حماسه های انها را به پشت جبهه منتقل نکنیم گنه کاریم . . .
نظرات شما عزیزان:
دعات میکنم به شرط اینکه شمام برام دعا کنید که منم امسال برم قدمگاه شهدا و صاحب همسفر ، دلتنگی و این حس زیبا و ستودنیتون بشم.
موفق باشید و با توکل به خدا صاحب تمام آرامش های عالم...
برچسب‌ها:
